1971 yılında Don Plym ve Thea Alexander tarafından yazılmış, Thea Alexander’ın 1976’da tekrar düzenlemesiyle günümüzdeki haliyle okurla buluşmuştur.
Kitabın ana kahramanı olan Jon Lake; Amerikalı Vietnam gazisi ve psikologdur.
Bir gece uykuya daldığında bambaşka zamanda, eşsiz mavilikteki gökyüzünün altında uyanır, üstelik Vietnam savaşında bacağını kaybetmemiş gibi sağlam ve kusursuz bir bedendedir.2150’nin Makro dünyasında…
Bu kitabı bir Makro Felsefe klasiği yapan faktörün 1976’nın mikro dünyasında yaşayan bir insanın 2150’nin muhteşem makro dünyasında uyanması olduğu yanılgısına kapılmamalı.
Jon; Evrenin ve yaşamın sırları konusunda çıktığı bu yolculukta; Telepati, durugörü, önceden bilme, geçmişi bilme, psikokinezi, telekinezi, astral projeksiyon gibi makro güçlerini geliştirerek 3 ay gibi kısa bir sürede en az üçüncü bilinç düzeyine ulaşması gerekmektedir…
En azından eş ruhu olan Lea ile 2150’nin Makro dünyasında yaşamak istiyorsa sadece 3. Bilinç düzeyine ulaşmak için çabalamasının yanı sıra pek çok sınav vermesi gerekiyor ve tüm bu sınavları geçmenin temel kuralı ‘’Bir zihnin gelişkinliği, kabul edilemez görüneni kabul etmesiyle ölçülür.’’ felsefesiyle doğru orantılıdır.
Boyun eğerek, sineye çekerek değil sevgiyle kabul etmek.
Açıkçası bir okur olarak son derece etkilendiğim ve çevirmenin; bu kitabın bir hayal ürünü değil bir yaşanmışlık olduğu notuyla içim umutla doldu…
Sizlerle kitabı okurken pek çok altını çizdiğim noktadan bir kaçını paylaşmak isterim.
- Biri ancak öğrenmeye hazırsa öğrenebilir…
- Nasıl olduğunu bilmiyorum ama anlattıkların bana çok doğru geliyor, oysa bütün bunları gerçekten anladığımdan bile emin değilim…
- Bu insanın kendi kendini mahkum ettiği bir durum, Ne olduğumuza inanırsak, o oluyoruz…
- Mikro adamın sloganı şöyleydi: ‘Bir kere dünyaya geliyorsun’
- Bizler konuşmalarımızın kurbanları değil, yaşamlarımızın mimarıyız…
- Düşünmek için yalnız kalırız, gizlenmek için değil…
- Sevip de sevdiğini yitirmenin hiç sevmemekten daha iyi olduğunu hiç duymadın mı sen?
- Makro felsefeye göre, öğrenmek sadece hatırlamak oluyor…
- Her başarısızlık gerçekte bir başarıdır…
- Yargılama ki, yargılanmayasın. Çünkü hangi yargıya yargılarsan, onunla yargılanacaksın…
- Sadece mikro adam cezalandırır…
- Düşmanlık duygusuyla ölenler de karşı öç alma isteğiyle kısa süre içinde tekrar doğmayı seçiyorlardı.
- İnsan kendi yaşam biçiminin sorumluluğunu üstlenmekten ömür boyu kaçınmışsa, edindiği bu alışkanlıktan öyle çabuk kurtulamıyor.
- Ruhsal zihin veya bilinçaltı, hiçbir deneyimi unutmaz. Deneyimler üst üste birikir...
- Bütün başarısızlıkların gerçekte başarı, ölümlerinde doğum olduğunu öğrenmek uzun zamanımı aldı…
- Er geç gün ışımak, güneş doğmak zorunda…
Evet belirttiğim gibi kitabı okurken altını çizdiğim noktalardan sadece bir kısmını paylaştım sizlerle…
Bu kitabı bitirdiğim de +1 penceremin olduğu bilincine vardım diyebilirim, ayrıca okurunu seçen bir tavrı var desem yalan söylemiş olmam… Lakin ne zaman, nasıl, nereden aldım kendisini bilmiyorum öylece kütüphanemde ışıdı günlerden bir gün :)
Sanırım vakti gelmişti…
Sevgiyle Kalın…
