Teknolojinin gelişimiyle birlikte bilim insanları, ‘süper insan’a ulaşmak için çalışmalarını bir adım daha öteye taşıdı. Beyne takılan implantlarla hafızanın yüzde 15 ila yüzde 20 oranında arttığı kanıtlanırken, bu gelişmenin Alzheimer gibi pek çok hastalığa da umut olması bekleniyor…
Dünya nüfusu yaşlanırken, bilim insanları da hastalıklar üzerinde yoğunlaşarak daha sağlıklı bir ömür için çalışmalarını sürdürüyor. Parkinson ve Alzheimer hastalarının maruz kaldığı zihinsel ve bedensel fonksiyon kayıplarını minimuma indirmeyi amaçlayarak beyin imptlantı geliştiren bilim insanları, bu implantın depresyon, bağımlılık, otizm, epilepsi ve konuşma bozuklukları gibi gündelik yaşamı kısıtlayan hastalıklara da çözüm olabileceğini keşfetti.
Dahası çalışmalar kapsamında gerçek sinir hücreleri gibi davranan yapay sinir hücreleri geliştirildi ve bu yeniliğin yakın bir gelecekte omurilik yaralanmaları ve Alzheimer için önemli ölçüde çözüm olacağı düşünülüyor.
Öte yandan bilim insanları beyne takılan implantlar aracılığıyla yollanan elektrik sinyallerinin, hafızayı yüzde 15 ila 20 oranında arttırdığını ortaya koydu.
TARTIŞMA YARATAN BİLİMSEL GELİŞME: GENLERE MÜDAHALE
Bu implant ve iskelet destek sistemlerinin yanı sıra süper insana ulaşmak için genetik bilimi de aynı hızla yol alıyor.
İnsan Genomu Projesi genlere müdahale edilerek, daha dayanıklı, daha zeki ve daha yetenekli bebeklerin dünyaya getirilebileceğini paylaştı ve çalışmaların 15-20 yıl içerisinde net sonuçlara verebileceğini vaat etti.
Genlerle oynanması dünyada büyük tartışmaları da beraberinde getirdi. Ahlaki endişelerle karşı çıkılsa da bilim çevreleri kansere kesin çare bulunması ve hasar gören organların yeniden üretilmesi gibi hayati konular nedeniyle projeyi savunmaya devam ediyor.
“ASIL KORKU AMAÇ DIŞI KULLANIM”
Konuya ilişkin açıklamalarda bulunan Disiplinler Arası Beyin Araştırmaları Derneği Başkan Yardımcısı Doç. Dr. Korkut Ulucan şunları söyledi:
“‘Acıya ve yorgunluğa dayanıklı asker’ ya da ‘çok daha hızlı ve güzel çalım atan futbolcu yapılabilir mi?’ konuları üzerine yıllardır düşünülüyor. Ütopya gibiydi fakat günümüzde teknolojinin de yardımıyla bunlar kısmen de olsa yapılabilir hale geldi. Asıl korku ise amaç dışı kullanım. Çünkü ‘bunlar mümkün mü?’ derken bugün olabileceğini görüyoruz. Genetik olarak da müdahale endişesi var fakat bunu çok yakın gelecekte mümkün görmüyorum. Bizim bir gene müdahalede bulunabilmemiz için o genin yapısını çok iyi biliyor olmamız lazım. Tek gen hastalıklarında bu mümkün ama süper zeki veya uzun boylu çocuklar gibi çoklu etki içeren sonuçlara kısa vadede ulaşılabileceğini düşünmüyorum.”
